31 januari 1990
Alles is plotseling anders! Voor ons, maar ook voor Sascha. Na de geboorte van onze dochter Ellen breng ik de eerste tien dagen in het ziekenhuis door maar op 31 januari mogen we naar huis. Sascha mag natuurlijk nog steeds op de bank. Ze mag Ellen besnuffelen maar alleen als wij er bij zijn. Sascha is helemaal gek met Ellen. We zorgen er voor dat ze niks te kort komt en alle privileges blijft behouden.
We zijn weer verhuisd... Dit keer naar een nieuwbouwhuis in Duiven. Sascha ligt op ons terras aan de rand van de vijver. Ze wordt nu toch wel oud.
Sascha heeft nog één verhuizing mee gemaakt naar ons huis aan 't Buske in Duiven. Hier heeft ze nog een klein jaartje gewoond samen met Jessie en later ook nog met Floran. Ze ging vaak mee naar de winkel. Dat kon ook gerust want ze kwam nergens aan. De botjes lagen los in het schap, zo voor het grijpen maar Sascha heeft dat nooit gedaan. Trouw, vrolijk en aanhankelijk, al was dat laatste omdat ze altijd bij ons wilde zijn en dat ook afdwong met haar geblaf. Ze had veel last van verlatingsangst en daarom mocht ze altijd bij ons zijn. Klinkt negatief maar dat was het niet. Het was een feest om Sascha bij je te hebben, ze was het zonnetje van de dag!
We wonen sinds december 1990 in Duiven. Sascha had al vrij snel een vaste stek gevonden in de poort van onze voortuin. Ze kreeg van alle kanten aandacht want iedereen moest eerst langs Sascha voor ze bij ons huis konden komen. Sascha begroette iedereen met enthousiasme en liet iedereen probleemloos door!
En weer zijn we verhuisd... We wonen nu boven onze winkel aan de Elshofstraat. Bovendien is er een pup bij gekomen: Jessie. Sascha vindt het allemaal prima en werd zelfs weer wat actiever.
Op 16 januari 2002 hebben we afscheid genomen van onze Sascha. Ze is bijna 15 jaar geworden. De laatste jaren had ze last van haar gewrichten en haar rug. Ze had daar medicijnen voor om het leven nog een beetje dragelijk te maken. Op het laatst plaste ze bloed, kon zich moeilijk ontlasten en kon zich ook niet meer zelf warm houden. Het leven werd lijden en dan is het moment gekomen dat je je hondje los moet laten.