Chocolade, druiven en rozijnen

Chocolade

 

Rond de feestdagen is er in de winkels altijd een verhoogd aanbod van chocoladeproducten. Zo heb je met Sinterklaas de chocoladeletters en met Pasen de Paaseitjes. Het ligt in onze menselijke aard dat we ons huisdier op deze dagen ook wel eens willen verwennen en in de aard van onze trouwe viervoeters om van deze gelegenheid eens goed te profiteren. Een chocolade eitje is dan echter niet zo’n goed idee.

Chocolade is giftig voor honden. In chocolade zit een stof, theobromine, die giftig is voor honden. De stof wordt door honden minder goed afgebroken en uitgescheiden dan bij mensen. Dit veroorzaakt een verhoging van de stof in het lichaam van de hond, waardoor er vergiftigingsverschijnselen kunnen optreden. Zelfs na herhaalde kleine beetjes kunnen er uiteindelijk vergiftigingsverschijnselen optreden.
De verschijnselen van een chocoladevergiftiging kunnen zijn: nervositeit, rusteloosheid, hartritmestoornissen, misselijkheid, braken, veel drinken, stuiptrekkingen en tremor. Hoge inname van chocolade (de hond die de hele pot chocolade eitjes heeft gevonden en deze op een niet slordige manier naar binnen heeft gewerkt) kan zelfs leiden tot coma en de dood.

Er bestaat geen tegengif voor theobromine, zodat we de vergiftiging hooguit symptomatisch kunnen bestrijden. Als eerste moet je proberen de hond te laten braken. Dit heeft alleen zin als het minder dan 2 uur geleden is dat de hond chocolade heeft gegeten. Dit kan bijvoorbeeld door een theelepel zout achter op de tong te gooien of door de dierenarts een middel te laten injecteren dat het braken opwekt. Daarna kun je Norit® toedienen in een dosis van 2-8 gram per kg lichaamsgewicht. Tegen de stuiptrekkingen kunnen spierontspanners als diazepam gebruikt worden.

De speciale hondenchocolade die in de dierenspeciaalzaak te koop is bevat niet de stof theobromine waardoor dit product wel veilig is voor uw hond.

Druiven en rozijnen

(bron: WHG dierenartsen)

Ofschoon fruit eten bekend staat als ‘verstandig snoepen’ blijkt niet al het fruit even onschuldig te zijn. Er zijn inmiddels al diverse gevallen bekend van een levensbedreigende vorm van nierfalen na het eten van druiven of rozijnen. (dit zijn gedroogde druiven) Slechts een handjevol druiven of rozijnen kunnen de hond al ernstig ziek maken!

 

Om welke stof het precies gaat is tot op heden nog niet bekend. Er is onderzocht of het te maken kon hebben met bestrijdingsmiddelen tegen insecten of schimmels maar hier is niets uit gekomen. Een andere oorzaak zou kunnen zijn dat er een hoge concentratie vitamine D of zware metalen zoals lood of zink in de druiven aanwezig zou zijn maar ook die onderzoeken leverden geen verklaring op voor de vergiftigingsverschijnselen. Verder blijkt het niet uit te maken of de druiven uit de winkel of uit de eigen tuin komen. Bekend is dat na het eten van een relatief grote hoeveelheid druiven of rozijnen  altijd een ernstige vorm van nierfalen optreedt die zonder medisch ingrijpen levensbedreigend is.

Symptomen
De eerste symptomen zijn herhaaldelijk braken en hyperactief tot nerveus of geagiteerd gedrag en soms ook diarree. Na ongeveer 24 uur wordt de hond juist heel sloom en suf en kan zelfs extreem slaperig worden. De ademhaling wordt onregelmatig. Daarnaast kan de hond buikpijn krijgen en zal niet meer willen eten of drinken. Er ontstaan uitdrogingsverschijnselen. De urine productie loopt uiteindelijk helemaal terug tot nul, als er niet wordt ingegrepen omdat de nieren uiteindelijk volledig stoppen met normaal functioneren.

Bloedonderzoek geeft duidelijke aanwijzingen voor nierfalen: een verhoogd gehalte aan ureum, een verhoogd kreatinine en verhoogde gehaltes aan calcium en anorganisch fosfaat. Deze bloedwaarden worden gezien vanaf ongeveer 24 uur na het eten van druiven of rozijnen.

Behandeling
Als bekend is dat de hond druiven of rozijnen heeft gegeten moeten we de hond zo snel mogelijk na inname van het fruit laten braken. Dit kan bijvoorbeeld door een theelepel zout achter op de tong te gooien of door de dierenarts een middel te laten injecteren dat het braken opwekt. Daarna moet er een suspensie van actieve koolstof (norit®) worden toegediend om absorptie van de giftige stoffen zoveel mogelijk tegen te gaan. De hond moet preventief aan een intraveneus infuus gelegd worden gedurende enkele dagen en iedere dag moeten de nierwaarden gemeten worden. Als na drie dagen de nierwaarden nog steeds normaal zijn kun je er van uit gaan dat het gevaar geweken is.
Heeft de hond al vergiftigingsverschijnselen dan kan met een agressief infuusbeleid en medicijnen de urineproductie op gang gehouden worden en de nierfunctie zo goed mogelijk op peil gehouden worden. Soms is het nodig om de patiënt naar een intensive care unit door te sturen.