De twee meest voorkomende vlooien zijn de kattenvlo (Ctenocephalides felis) en de hondenvlo (Ctenocephalides canis). Tegenwoordig hebben we overigens vooral te maken met de kattenvlo.
Deze uitwendige parasieten zijn een ware plaag voor de hond. Als een vlo uit de pop komt moet hij binnen twaalf uur een bloedmaaltijd gehad hebben om te overleven. Daarvoor heeft hij het bloed van een hond of kat nodig. Gelukkig voor ons voldoet mensenbloed niet aan de juiste samenstelling voor de voortplanting wat echter niet wil zeggen dat we niet gebeten kunnen worden. Een vlo blijft op zijn gastheer en zal niet gemakkelijk wisselen. Ook het paren gebeurt op het huisdier. Een volwassen vlo kan gemakkelijk 50 eitjes per dag leggen. Dat betekent dat 1 vlo in 3 weken 1050 eitjes legt en 10 vlooien dus 10500 eitjes!

De kleine eitjes vallen uit de vacht en komen overal terecht. Ook wij mensen zijn een grote verspreider. Als een kat of hond op schoot heeft gezeten, plakken de eitjes aan onze kleding. Bij het lopen blijven ze onder schoenen en sokken kleven. Zo verspreiden we de eitjes zelf door het huis en nemen we ze mee als we ergens op visite gaan.

Uit de eitjes komen na 2 tot 21 dagen de larfjes. Zij voeden zich o.a. met de uitwerpselen van de volwassen vlooien, die op de grond zijn gevallen. Larfjes zijn lichtschuw en verstoppen zich daarom op donkere plaatsen. Het larve stadium duurt 2 tot 3 weken waarin de larf twee keer vervelt. De larf bouwt daarna een cocon om zich heen waarin ze zich kan verpoppen. In de popfase is de larve ongevoelig voor weersinvloeden, maar ook voor insecticiden. Het popstadium duurt van 1 tot 2 weken tot wel 1 jaar! De vlo komt uit het cocon als de omstandigheden gunstig zijn. Trillingen, warmte en vochtigheid spelen daarbij een belangrijke rol. Een volwassen vlo leeft enkele dagen tot enkele weken.

Vlooien zijn geen pretje voor de hond. De vlooienbeten geven enorme jeuk en een hevig krabbende en in de vacht bijtend huisdier is het gevolg. Sommige dieren tonen een allergische reactie op de spuug van een vlo die in de huid komt als de vlo bloed zuigt. Meestal begint het met jeuk en kale plekken en / of bultjes boven op de staartbasis. Dit duidt vaak op een vlooienallergie. Deze dieren moeten behandeld worden met een zogenaamde contactinsecticide waarbij de vlo al verlamd wordt nog voor ze bloed zuigt.
Een ander nadeel van vlooien is dat deze lintwormen kunnen veroorzaken. Als de hond besmet is met vlooien, al is het er maar één, dan dien je ook te ontwormen met een wormmiddel dat ook de lintworm aanpakt!

Het komt vaak voor dat mensen die op vakantie gaan bij thuiskomst geconfronteerd worden met een vlooienplaag. Tijdens hun afwezigheid hebben de larven zich verpopt in hun cocon. Zij blijven daar wachten tot de ideale omstandigheid zich voor doet. Door de trillingen van onze voetstappen en de verandering van atmosfeer door onze uitgeademde lucht breekt de cocon en springen er plotseling heel veel vlooien rond. Het vervelende is dat, wanneer je niet heel goed het huis behandelt, je een half jaar later nog eens een vlooienplaag kunt krijgen. Het scheelt veel werk en ellende als je de huisdieren preventief en consequent behandelt met bijvoorbeeld Frontline, Advantix, Advantage (Bolfo Gold) of de Seresto band.