Teken zijn spinnetjes die over de hele wereld voor komen. De twee meest voorkomende soorten in Nederland zijn de Ixodes Ricinus en de Rhipicephalus Sanguineus. Sinds enkele jaren komen we ook de Dermacentor reticularis tegen die oorspronkelijk alleen in tropische gebieden en in de landen rondom de Middelandse zee voor kwam. Teken komen overal voor en niet alleen in bossen. Een teek heeft een gastheer nodig om te kunnen overleven. Het maakt de teek niet uit of dat een mens, hond, kat of ander dier is. De levenscyclus van een teek duurt ongeveer twee tot drie jaar. In deze periode ontwikkelen ze zich van kleine larven tot nimfen en uiteindelijk tot volwassen teek. Voor elke ontwikkelingsfase is een bloedmaaltijd nodig. Larven, nimfen en teken zijn doorgaans van maart tot eind oktober actief maar gebleken is dat de Dermacentorteek voornamelijk actief is tussen september en april.
De meest voorkomende teek in Nederland, de Ixodes Ricinus is vooral bekend door het overbrengen van de bacterie Borrelia bugdorferi die bij mensen en bij honden de ziekte van Lyme kan veroorzaken. Bij mensen ís het soms lastig om de juiste diagnose te stellen. Veel mensen merken niet dat ze gebeten zijn door een teek en krijgen pas later klachten. Bloedonderzoek biedt niet altijd uitsluitsel omdat pas na 8 tot 12 weken na de beet bepaalde stoffen die het bloed aanmaakt kunnen worden aangetoond en die bovendien niet bij iedereen voldoende aanwezig zijn. Veel mensen krijgen de diagnose ME, MS, Fibromylagie of Reuma. De klachten die mensen hebben kunnen nogal variëren: reumatische klachten, vermoeidheid, concentratiestoornissen, verwardheid, hartritmestoornissen, verlamming van ledematen, tintelingen, stekende pijnen, zenuw pijnen, oor suizen en dubbelzien, kortom, een heel breed scala aan symptomen. De allereerste verschijnselen binnen twee weken na de tekenbeet kunnen griepachtige verschijnselen, opgezette klieren en koorts zijn. Sommige mensen krijgen zelfs binnen twee weken al gezichtsverlamming en uitval van bepaalde ledematen.
De ziekte van Lyme kan behandeld worden met anti biotica echter, hoe langer de ziekte aanwezig is in het lichaam hoe langer de behandeling duurt.
Bij honden manifesteert de ziekte van Lyme zich over het algemeen eerst als een rode ringvormige plek op de plaats van de beet. Daarnaast kunnen lusteloosheid, koorts, gewrichtsproblemen, kreupelheid en soms in een later stadium nierproblemen optreden. De behandeling bestaat net als bij mensen uit anti biotica.
Voor de hond vormt de Dermacentor Reticularis teek een zeer ernstige bedreiging. Deze teek brengt de ziekte Babesiosis Canis over die de rode bloedlichaampjes aanvalt en vernietigd. De symptomen zijn bloed plassen, bruinige urine, geelzucht en lusteloosheid vaak gepaard gaand met hoge koorts. Zonder tijdig ingrijpen is de ziekte levensbedreigend. Bij de mens kan Babesiosis malaria-achtige klachten geven.
Teken zijn goed te bestrijden met bijvoorbeeld Frontline, Advantix of de Serestoband, te koop bij de dierenspeciaalzaak.